واژه شناسی
اصطلاح ارگونومی ریشه یونانی دارد. ریشه کلمه ارگونومی به واژه ای دو بخشی باز می گردد که از دو واژه یونانی دیگر، «ارگو» به معنای کار و «نومی» به معنای قوانین طبیعی، تشکیل شده است. این اصطلاح را اولین بار ووجسیچ جاسترزیوسکی (Wojcisech Jastzebowski) در سال ۱۸۵۷ در روزنامه ای لهستانی و در مقاله ای با عنوان «ارگونومی یعنی علم کار، بر اساس حقایق برگرفته از علم طبیعی» به چاپ رسید.
دانشمند فرانسوی ژان گوستاو کورسل سنوئیل (Jean-Gustave Courcelle-seneuil)، گویا بدون اطلاع از مقاله جاسترزیوسکی، این واژه را در معنایی کمی متفاوت در سال ۱۸۵۸ به کار برد.
معرفی این اصطلاح در فرهنگ لغات انگلیسی به طور گسترده به روانشناس انگلیسی هیول مورل (Hywel murrell) نسبت داده می شود، که در سال ۱۹۴۹ در جلسه ای در مجمع نیروی دریایی انگلستان آن را مطرح کرد و منجر به تاسیس انجمن ارگونومی در این کشور شد. وی این اصطلاح را برای توضیح مطالعاتی که در طول و پس از جنگ جهانی دوم انجام داده بود به کار برد.
واژه ارگونومی عمدتاً در اروپا (بویژه انگلستان) بکار میرود. در حالیکه واژه عوامل انسانی (Human factors) بطور گسترده در ایالات متحده آمریکا و کانادا استفاده میشود. حیطه عوامل انسانی در ایالات متحده، محدوده وسیعتری از موضوعات را شامل میشود؛ یعنی نه تنها طراحی فعالیتهای کاری و تجهیزات، بلکه طراحی محصولات مصرفی را نیز شامل میشود. واژه ارگونومی از سال ۱۹۹۳ با تغییر نام جامعه عوامل انسانی، به جامعه عوامل انسانی و ارگونومی (Human Factors and Ergonomics Society)، مقبولیت عمومی بیشتری در سطح جهان یافت.