خطرات نشستن
تحقیقات نشان داده است که نشستن بیش از ۱ ساعت باعث ایجاد تغییرات بیوشیمیایی در فعالیت لیپوپروتئین لیپاز (آنزیمی که در متابولیسم چربی دخیل است) و متابولیسم گلوکز که منجر به رسوب چربی ها در بافت چربی به جای متابولیزه شدن آنها توسط ماهیچه ها می شود و همچنین نشستن زیاد با خطرات بیماری قلبی نیز مرتبط است، بنابراین می بایستی از فعالیت های ایستاده توسط پرسنل در محل کار حمایت کرد زیرا با این کار فعالیت عضلات بیشتر می شود (حدود ۲۰% کالری بیشتری می سوزاند). این تغییرات هم در افراد دارای تناسب اندام که به طور منظم تمرینات هوازی انجام می دهند و هم در افراد ناسالم و چاق رخ می دهد و ورزش منظم لزوماً این موضوع را برطرف نمی کند. مطالعات اخیر حاکی از افزایش احتمالی خطر بیماری عروق کرونر قلب و بیماری کلیوی ناشی از نشستن زیاد است. با این حال، آنچه از این مطالعات مشخص نیست این است که آیا نشستن است که باعث این مشکلات برای سلامتی می‌شود یا به دلیل داشتن این مشکلات سلامتی، افراد سالم می‌نشینند.
نشستن انرژی کمتری نسبت به ایستادن مصرف می‌کند و به تثبیت بدن کمک می‌کند، بنابراین ما برای انجام کارهای حرکتی ظریف مانند رانندگی، کار با کامپیوتر، ایجاد نقشه‌های دقیق یا جراحی کوچک می‌نشینیم. با این حال، برای سال‌ها ارگونومیست‌ها توصیه می‌کنند که نشستن متوالی با ایستادن و تحرک متناوب در طول روز، ترجیحاً ۱-۲ دقیقه هر ۲۰ تا ۳۰ دقیقه، قطع شود. تعداد زیادی از تحقیقات نشان داده اند که وقفه های مکرر حین کار نشسته، سطح راحتی و عملکرد کاری را بهبود می بخشد و خطر آسیب های اسکلتی عضلانی را کاهش می دهد.
خطرات ایستادن
اما، ایستادن سر کار مدت‌هاست که مشکل‌ساز است، خسته‌کننده‌تر است، برای مردان مبتلا به بیماری ایسکمیک قلب، پیشرفت آترواسکلروز کاروتید را به دلیل بار اضافی روی سیستم گردش خون افزایش می‌دهد. ایستادن طولانی مدت در محل کار، خطر ابتلا به واریس را که در بیش از یک پنجم افراد در سن کار را دیده می شود افزایش می دهد. بنابراین ایستادن تمام روز برای بدن نامناسب است. عملکرد بسیاری از مهارت های حرکتی ظریف زمانی که افراد به جای نشستن می ایستند کمی بهتر می شود. ارگونومیست ها مدت هاست متوجه شده اند که ایستادن سر کار خسته کننده تر از نشستن سر کار است. ایستادن ۲۰ درصد بیشتر از نشستن به انرژی نیاز دارد. ایستادن فشار بیشتری به سیستم گردش خون و پاها وارد می کند. درنتیجه، در صنعت، ما برای کارمندان کفش‌های ضد خستگی و صندلی‌هایی در اختیار کارکنان قرار می‌دهیم تا در زمان استراحت بنشینند.
ایستگاه های کاری نشسته-ایستاده
ما استفاده از رایانه را هنگام نشستن و ایستادن به روش های مختلف آزمایش کرده ایم (به EHAW مراجعه کنید). مشکل ایستادن این است که وقتی ارتفاع میز را برای استفاده از صفحه‌کلید/موس بالا می‌برید، باید ارتفاع صفحه نمایش را هم بالاتر ببرید، در غیر این صورت گردن خم می‌شود. همچنین، برای کار رایانه ای ایستاده، رایانه وضعیت بدن فرد را تغییر می دهد، انحراف مچ بیشتر می شود و خیلی زود افراد خم می شوند که وضعیت مچ دست آنها را نیز به خطر می اندازد و در نتیجه خطر ابتلا به یک اختلال اسکلتی عضلانی مانند سندرم تونل کارپال را افزایش می دهد.
در مطالعات میدانی خود در مورد ایستگاه‌های کاری در حالت نشسته-ایستاده، متوجه شدیم که کاربران فقط برای دوره‌های بسیار کوتاه (مجموع ۱۵ دقیقه یا کمتر در روز) می‌ایستند. مطالعات دیگر نشان داده‌اند که استفاده از ایستگاه‌های نشسته به سرعت کاهش می‌یابد، به طوری که پس از ۱ ماه اکثریت افراد همیشه می‌نشینند، بنابراین رعایت آن می‌تواند مشکل‌ساز باشد.
ایستگاه های کاری در حالت نشسته-ایستاده گران هستند و به طور کلی در پرداختن به مشکلات موجود مقرون به صرفه نیستند.
نتیجه نهایی:
برای انجام کارهای کامپیوتری بنشینید. با استفاده از یک میز صفحه‌کلید با قابلیت تنظیم ارتفاع و با کمی شیب رو به پایین برای بهترین حالت کار بنشینید، سپس هر ۲۰ دقیقه به مدت ۸ دقیقه بایستید و به مدت ۲ دقیقه تحرک داشته باشید. این اعداد اجباری نیستند، اما هر ۲۰ تا ۳۰ دقیقه یک بار استراحت کنید و چند دقیقه بایستید و حرکت کنید. ایستادن ساده کافی نیست. حرکت برای گردش خون در ماهیچه ها مهم است و حرکت کردن رایگان است! تحقیقات نشان می دهد که برای به دست آوردن مزایای آن نیازی به انجام ورزش های شدید ندارید، فقط پیاده روی کافی است. بنابراین الگوی ایجاد تنوع حرکتی در محل کار (مثلاً پیاده روی، ایستادن در جلسه، رفتن از پله ها، راه رفتن در اطراف زمین، پارک کردن کمی دورتر از ساختمان محل کار) بسازید.
منبع: سایت دانشگاه کرنل
