می‌توانید حساب کنید چند ساعت از روز می‌نشینید؟ اگر ساعت‌ها با کامپیوتر و لپ‌تاپ کار می‌کنید یا راننده اتوبوس یا تاکسی هستید، خیلی بیشتر از دیگران می‌نشینید. نشستن طولانی مدت همیشه با کمردرد، گردن درد، فتق دیسک، مچ درد، درد دنبالچه و درد نشیمنگاهی همراه است.

قبل از اینکه به نشستن و حفاظت از پوست بپردازیم، اجازه بدهید اول از خود نشستن صحبت کنیم. ما روی پایین‌ترین قسمت لگن یعنی استخوان‌های نشیمنگاهی (ischialtuberosities) می‌نشینیم. در تصویر سمت چپ استخوان‌های نشیمنگاهی با دایره‌ی آبی و در تصویر سمت راست با فلش‌های کوچک مشخص شده‌اند.

استخوان پاشنه‌ی پا و استخوان‌های نشیمنگاهی، دو استخوانی هستند که برای تحمل بیشترین فشارها در بدن انسان تکامل یافته‌اند. استخوان‌های نشیمنگاهی مهم‌ترین و بهترین ناحیه برای تحمل وزن هنگام نشستن هستند.

استخوان‌های نشیمنگاهی تنها ۸% سطح تماس با صندلی را اشغال می‌کنند، این در حالیست که تحمل ۶۵% وزن بدن، به عهده‌ی آنهاست. بنابراین به استخوان‌های نشیمنگاهی فشار زیادی وارد می‌شود.

اگر روی یک سطح صاف و بدون انعطاف بنشینید، استخوان‌های نشیمنگاهی در ته لگن، به ناحیه‌ی کوچکی از عضلات باسن، عصب سیاتیک و رگ‌ها ساییده می‌شوند و دچار بی‌قراری و درد می‌شوید. در این هنگام سعی کنید از جایتان بلند شوید و درد را کاهش دهید اما دوباره به محض نشستن این درد به سراغتان می‌آید.

هنگام نشستن، بدن ما نسبت به جاذبه عکس‌العمل نشان می‌دهد به طوری‌که چربی‌ها و ماهیچه‌های زیر استخوان‌های نشیمنگاهی پراکنده می‌شوند و استخوان‌های نشیمنگاهی به پوست نزدیک می‌گردند. بعد از مدتی، فشار وارد شده به پوست زیر استخوان‌های نشیمنگاهی باعث بسته شدن مویرگ‌ها می‌شود. نتیجه اینکه سلول‌های پوست به خاطر فقدان اکسیژن و مواد مغذی شروع به مردن می‌کنند. اگر روی صندلی جابه‌جا نشوید، درست بعد از ۱۰ تا ۱۵ دقیقه سلول‌های پوست شروع به مردن می‌کنند. همین‌طور که به نشستن ادامه می‌دهید، بافت‌های نرم بیشتر پراکنده می‌شوند و سطح تماس استخوان با پوست افزایش می‌یابد. تروکانترها (trochanters) یا همان برجستگی‌های بالای استخوان ران که با فلش بزرگ نشان داده شده است نیز همچنین تحت فشار قرار می‌گیرند و احساس عدم آسایش بعد از ۲۰ دقیقه از شروع نشستن اتفاق می‌افتد. در تصویر سمت راست می‌توانید موقعیت نسبی استخوان‌های نشیمنگاهی با استخوان ران را مجسم کنید.

 حتما تاکنون متوجه شده‌اید چرا وقتی روی صندلی با نشیمنگاه سفت و نازک می‌نشینید اینقدر دچار مشکل شده و همواره روی صندلی جابه‌جا می‌شوید.

چطور می‌توان هنگام نشستن فشار وارد بر استخوان‌های نشیمنگاهی را کاهش داد؟

یک راه کاهش فشار، افزایش دادن سطح تماس است. از آنجایی که فرمول فشار برابر است با نیرو تقسیم بر سطح، اگر ما سطح تماس را افزایش دهیم نیرو کاهش پیدا خواهد کرد.

برای کاهش فشار وارد بر استخوان‌های نشیمنگاهی و عضلات اطراف آن باید از یک به‌نشین مناسب استفاده کنید.

 به نشین‌ها با توزیع فشار در این منطقه از بروز درد جلوگیری می‌کنند به طوری‌که فرد دیگر روی صندلی بی تاب و بی قرار نخواهد شد.

رفرنسها:

۱-Semble, JA. (1994).  The Biomechanical Relationship of seat design to human anatomy. In R. Lueder & K. Noro (Eds.), Hard Facts about Soft Machines. The Ergonomics of Seating (pp. 221-230).  Encino, CA: Taylor & Francis

۲-Cooper, R. (1998).  Wheelchair Selection and Configuration. New York: Demos Medical Publishing

منبع: وبسایت باراد