مقدمه:

ارزیابی عوامل خطر ایجاد کننده این آسیب های اسکلتی عضلانی می تواند مبنای مناسبی برای طراحی و اجرای برنامه های مداخله ای ارگونومیک و بهبود شرایط کاری پرستاران باشد. از جمله روشهای ارزیابی خطر آسیب های اسکلتی- عضلانی ناشی از جابجایی بیمار در پرستاران استفاده از ابزار ارزیابی انتقال بیمار (PTAI) می باشد. این روش شامل آیتم هایی است که در آنها عواملی مانند شرایط محیطی، نیاز به استفاده از تجهیزات بالابر، بار وارد بر اندام های بدن، مهارت در جابجایی بیمار و فشار ذهنی و فیزیکی ناشی از این فعالیت مورد ارزیابی و آنالیز قرار می گیرند.

این روش ارزیابی توسط گروه علوم بهداشتی دانشگاه Jyväskylä فنلاند در سال ۲۰۰۵ ابداع و در سال ۲۰۰۷ اصلاح و توسعه یافته است.

چک لیست PTAI دارای ۱۵ آیتم می باشد که ۹ آیتم اول توسط فرد ارزیابی کننده از طریق مشاهده پرستار و ۶ آیتم پایانی بعد از مصاحبه با وی تکمیل می شوند. هر آیتم مورد ارزیابی شامل سه معیار می باشد. در هر آیتم با توجه به اینکه چند مورد از ۳ معیار مورد نظر رعایت شده باشد به سه گروه صحیح (رعایت هر سه معیار)، نسبتاً صحیح (رعایت یک یا دو معیار) و غیر صحیح (عدم رعایت هیچ یک از معیارها) طبقه بندی می شوند. در این آیتم ها عواملی مانند شرایط محیط کار، نیاز به استفاده از تجهیزات بالابر، نیاز به استفاده از ابزار غیر مکانیکی برای کمک به جابجایی (مانند کمربندهای نگه دارنده)، بار وارد بر اندام های فوقانی، تحتانی، تنه و کمر، مهارت های جابجایی، راهنمایی در مورد استفاده از تجهیزات جابجایی بیمار، چرخه کار، فشار ذهنی و فیزیکی ناشی از جابجایی بیمار و فرکانس جابجایی مورد بررسی قرار می گیرد.

این روش شامل آیتم هایی است که در آن ها عواملی مانند شرایط محیطی، نیاز به استفاده از تجهیزات بالابر، بار وارد بر اندام های بدن، مهارت در جابجایی بیمار و فشار ذهنی و فیزیکی ناشی از این فعالیت مورد ارزیابی و آنالیز قرار می گیرند.

برای دانلود و مشاهده ادامه مطلب به بخش دانلود مراجعه نمایید.

بخش دانلود:

با دانلود فایل زیپ شده زیر به این فایلها دسترسی پیدا خواهید کرد: فایل راهنمای فارسی روش ارزیابی DINO و تعدادی مقاله فارسی و انگلیسی که از این متد استفاده نموده اند.